Uczniowie o miejscowości Olbrachcice

Grupa uczniów, mieszkająca w Olbrachcicach, zebrała najciekawsze informacje o swojej miejscowości... i oto efekty ich ciężkiej pracy:

 Olbrachcice - wieś położona w Polsce, w okolicach Częstochowy.

Według legendy ówczesny król Polski Jan Olbracht potrzebował kamieni wapiennych na budowę nowego zamku, a okoliczni chłopi chcieli się go pozbyć, gdyż skały wapienne zalegały na ich polach, co utrudniało im pracę w polu. Na cześć króla, który uratował ich od głodu, tę wieś nazwano potem "Olbrachcice".

Po wojnie na terenie tej miejscowości wybudowano wiele budynków użyteczności publicznej. Jednym z nich była szkoła, w której aktualnie się uczymy.

Prace przy budowie Szkoły Podstawowej w Olbrachcicach   rozpoczęto w 1948 r. Trzy lata później, to jest 1 września 1951 r.  w szkole po raz pierwszy rozległ się dźwięk dzwonka. Wówczas szkoła posiadała sześć klas lekcyjnych oraz niewykończone pomieszczenia na kancelarię, pokój nauczycielski i ubikacje.
         Z chwilą oddania budynku szkolnego do użytku kierownictwo szkoły pełnił  p. Eugeniusz Grzywna. Wspólnie z nauczycielami  Karbownikiem Józefem oraz Łypem Piotrem  zadrzewili teren akacjami, wyrównali i uporządkowali plac szkolny.

   W roku szkolnym 2008/2009 rozpoczęto termomodernizację szkoły – wymieniono okna, instalację grzewczą i piece CO, a ściany zewnętrzne szkoły ocieplono styropianem. W czasie wakacji 2009 roku przystąpiono do modernizacji sal lekcyjnych dzięki wykorzystaniu środków własnych i pomocy Urzędu Gminy w Dąbrowie Zielonej oraz dofinansowaniu MEN. W ramach podjętych działań wymieniono 11 sztuk drzwi wewnętrznych i wyremontowano 4 sale lekcyjne i 2 korytarze.

    W roku 2009/2010 zakończono termomodernizację szkoły dzięki przyznanym środkom finansowym z UE oraz środkom własnym Urzędu Gminy w Dąbrowie Zielonej.
      W tym samym czasie zrealizowano też program pt. „Radosna Szkoła”. W ramach rządowego projektu S P w Olbrachcicach otrzymała 6 tysięcy złotych dotacji na wyposażenie miejsca zabaw dla dzieci w szkole, a Urząd Gminy wyremontował i umeblował salę, w której znalazł miejsce zakupiony sprzęt. Obecnie sala zabaw jest wykorzystywana w czasie zajęć wyrównawczych, korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych i innych. 

Zapraszamy na stronę www szkoły.

W roku 1986 mieszkańcy naszej miejscowości i Ulesia na czele z ks. Honoratem Nowakiem podjęli się trudu budowy kościoła. Dnia 12 VI 1987 bp Stanisław Nowak wbudował kamień węgielny, poświęcony przez ojca św. Jana Pawła II, w mury Kościoła filialnego p.w. NMP Matki Kościoła.

Od kwietnia 1945 funkcjonuje Ochotnicza Straż Pożarna (OSP), której założycielami byli:

• Boborowski Władysław 
• Jackowski Ryszard
• Kania Józef
• Marciniak Józef
• Miklas Józef
• Muszczak Stefan

W latach 1985/86 działała Młodzieżowa Orkiestra Dęta, której działalność zakończyła się po śmierci kapelmistrza.

Po okolicznych terenach przepływa kanał, wykopany podczas II wojny światowej, by osuszyć pola i łąki. Ze względu na wiecznie zimną wodę, nazwano go potem kanałem "Lodowym".

 W następnym poście przewiduję opisanie kolejnej miejscowości, a będzie to "Ulesie"

Wprowadzenie

"Moja miejscowość to cząstka Małej Ojczyzny"

Przeszłość nie wraca- jednak nie umiera,

Odmienia tylko miejsce i nowy kształt przybiera”

/ Adam Asnyk /

Witam!

        W moim blogu chciałabym przedstawić Państwu cząstkę małej ojczyzny, jaką jest najbliższa okolica. Poznanie środowiska przyrodniczego, zabytków kultury, struktury władz samorządowych to najważniejsze elementy małej ojczyzny. Wspólnie z dziećmi często
odkrywam najbliższe otoczenie.

      Prowadzę zajęcia historyczne w terenie, na których uczniowie poznają historię i kulturę ludową regionu.

     Wskazuję uczniom  różne drogi poznania otaczającej rzeczywistości oraz inspiruję i wspieram indywidualną i  grupową aktywność. Poprzez metody aktywizujące wzbudzam w uczniu ciekawość, zainteresowania oraz rozwijam jego sprawność i uzdolnienia.

     Uważam, że w ten sposób także wprowadzam ucznia w świat wartości kultury najbliższego środowiska, a jednocześnie realizuję założenia szkolnego programu wychowawczego.

     Uczniowie chętnie biorą udział w takich zajęciach. Są to lekcje przeprowadzane w terenie, np: wycieczki, spotkania z ciekawymi ludźmi, zbieractwo.    
     Nic bowiem nie zastąpi uczniowi bezpośredniego kontaktu z własnym regionem i jego dziedzictwem kulturowym.

     Efekty naszej pracy zamieszczę w następnym poście.